ZUPEŁNIE NIESTRASZNY POTWÓR - bajka

ZUPEŁNIE NIESTRASZNY POTWÓR

 

Z cyklu: Bajki dla najmłodszych

Teatrzyk dla dzieci w trzech odsłonach

Występują:

• Zupełnie Niestraszny Potwór Chlapek
• Chłopiec
• Wiedźma Baba
• Psikuś zamieniony później w psa
• Mokrawiec
• Bajarz

Akt I

Bajarz:

-   W wielkim lesie, przy jeziorze mieszkał mały stworek – Zupełnie Niestraszny Potwór o imieniu Chlapek. Był chyba najdziwniejszym ze wszystkich potworów jakie kiedykolwiek zamieszkiwały wielki las. Dziwność jego polegała na tym, że nie miał właściwie kogo straszyć.

Chlapek:

-   Wiadomo wszystkim, że każdy porządny potwór leśny jest odpowiedzialny za straszenie kogoś lub czegoś. Taki na przykład Wilczywyjec straszy swym wyciem wszystkie dzieci, które zgubiły się w lesie, a Huczypuszczyk pohukuje na niegrzecznych chłopców, którzy próbują niszczyć drzewa. Cienioskryty goni po lesie płochliwe zające i sarny, a wodnik Mokrawiec kradnie wodne odbicia, każdego kto się nachyli nad wodą. A ja? Można by rzec, że  nie mam żadnego przydziału. Już sam nie wiem, czy jestem straszny i czy w ogóle nadaje się do straszenia.

Bajarz:

- Zupełnie Niestraszny Chlapek błąkał się po lesie, próbował hukać, pukać, wyć i skowyczeć, ale nic mu nie wychodziło. Poza tym bał się ciemności i w nocy nie wychodził ze swego legowiska w dziupli starego drzewa. Lubił za to, kiedy tylko na niebie pokazało się słoneczko, biegać i skakać po leśnych polanach. W ciepłe dni z lubością chlapał się w niewielkim jeziorze przy którym mieszkał. Podpatrywał też ptaki jak budują sobie gniazda, wsłuchiwał się w ich śpiew. (Słychać śpiew ptaków)

Wystrugał sobie nawet z patyka małą fujarę, by wygwizdywać na niej ptasie odgłosy.

(Chlapek wyciąga piszczałkę i w nią dmucha. Wychodzi za scenę)

Bajarz:

-  Pewnego dnia Wiedźma Baba, która mieszkała na mokradłach zaprosiła znajome potworki leśne, w tym i Chlapka na specjalnie przyrządzoną przez siebie pizzę szyszkową.

Wiedźma Baba (wchodzi z tacą z jedzeniem):

-   Przybywajcie leśne stwory, przybywajcie. Pichce ci ja specjał nie lada. Moja pizza wypieczona jest na grubym cieście mchowym z dodatkiem liści paproci i polnej koniczyny. Posypałam ją rozgniecionymi szyszkami i żołędziami. Będzie pachniało w całym wielkim lesie. Oj będzie…

(na scenie pojawia się Chlapek, Psikuś i Mokrawiec)

Mokrawiec:

-  Strasznie jestem głodny. A tu coś smakowicie pachnie.

Psikuś:

- Wiedźmo Babo, co tam dla nas masz? Wiesz przecież, że potworne z nas głodomory.

Wiedźma Baba:

- Jedzcie na zdrowie! Niech cały las ucztuje.

(Chlapek i Mokwawiec rzucają się na jedzenie. Słychać było tylko głośne mlaskanie. Pikuś stoi na uboczu i się cicho śmieje i zaciera ręce)

Wiedźma Baba:

A ty Psikusiu? Dlaczego nie jesz? Nie masz apetytu?

Psikuś (na stronie):

– Jestem leśny stwór, który wymyśla wciąż żarty i różne psikusy. I tym razem nie omieszkałem czegoś przygotować. Czegoś specjalnego. Dosypię do pizzy bardzo ostre ziele pieprzowe. Niby dla smaku, ale zobaczycie jakie będą efekty! Ha!

(głośniej do Wiedźmy Baby) 

– Wiedźmo Babo coś twa pizza mało wyraźna w smaku. Pozwól, że dosypię nieco przyprawy. Spróbuj Chlapku, teraz pizza ma lepszy smak.

Chlapek (po skosztowaniu):

-    O nie! Co za żar pali mnie w gardle! Wody, wody!!! Muszę się napić wody!

Bajarz:

- Chlapek pobiegł w stronę jeziorka by ugasić palące pragnienie. Mokrawiec również zaczął się krzywić  i pobiegł za Chlapkiem. Nawet Wiedźma Baba skosztowała swojej pizzy.

Wiedźma Baba:

- Tfu, ale to ostre. Oj niecny Psikusiu zepsułeś mi przyjęcie! Niech ja cię tylko dopadnę, to zamienię cię w psa i przywiążę do budy.

Psikuś (uciekając):

-  Ha, ha, ha! To mi się udało. Zwiewali, że się za nimi kurzyło. Teraz ja muszę dać drapaka.

Bajarz:

-   Potworki piły wodę i piły bardzo długo. Słońce zaszło i noc nakryła swym płaszczem las, a oni jeszcze spijali wodę. Tej nocy żaden z potworów nie poszedł do swojej pracy. Z nastaniem ranka na jaw wyszła straszliwa prawda. Po uroczym jeziorku została tylko mokra plama. Cała woda została wypita.

Akt II

(Nad ranem. Chlapek budzi się z pojękiwaniem. W pewnej odległości od niego siedzi chłopiec i chlipie)

Chlapek:

- O jej, o jej, jak mnie brzuch boli z przepicia. Ale co to? Słyszę czyjś chlipot. O, tam gdzie jeszcze wczoraj znajdowało się jeziorko stoi mały chłopiec i płacze. Płacze, że aż serce ściska.

(Chlapek ostrożne zbliża się do chłopca)

Chłopiec :

- O pluszowy misio! Jak słodko wygląda.

Chlapek:

-  Kim jesteś i co tu robisz?

Chłopiec:

-  Jestem Krzyś. Chciałem wykapać się w jeziorku, ale jego już nie ma. A jak tak bardzo lubię się kąpać na wakacjach. I co ja teraz zrobię? Przecież nie będę się taplał w błocie jak świnka.

Chlapek:

-    Wiesz co, przejdźmy się do Wiedźmy Baby. Ona na pewno coś wymyśli, żeby woda wróciła do jeziorka i wtedy obaj będziemy mogli się w niej pochlapać.

Bajarz:

-  Tymczasem Baba nie była w najlepszym humorze. Za to, że Psikuś popsuł jej wczorajszą ucztę zamieniła go w szarego kundla i przywiązała łańcuchem do drzewa. Gdy kundel ujrzał zbliżających się Chlapka i Wiktorka cicho zaskomlał.

(odgłos psiego skomlenia)

Chlapek:

- Witaj Wiedźmo Babo

Wiedźma Baba:

- Wiem, wiem dobrze z czym do mnie idziecie. Chcecie bym przywróciła wodę w jeziorze. Ale to nie moja robota. Musicie iść do wodnika Mokrawca. Jeśli go tylko znajdziecie. Tylko on może wam pomóc.

(Chlapek i Wiktorek chodzą po lesie i wzywają Mokrawca)

Chlapek:

-   Mokrawiec, gdzie jesteś? Pokaż się!

Mokrawiec (obrażonym głosem):

-   Wypiłeś mi wodę z mojego jeziora

Chlapek:

-    Naprawdę przykro mi. Wiesz, to było też moje ulubione jezioro, a chłopcu jest tak smutno, że nawet płakał dziś rano. Poradź nam, co mamy zrobić, żeby znów jeziorko było pełne?

Mokrawiec:

-    Nie jestem pewien, ale musielibyście chyba pogonić Wietrzyka, żeby ten napędził chmury, z których spadnie deszcz. Problem w tym, że Wietrzyk to najszybszy biegacz w lesie. Nikt nie jest w stanie go dogonić.

Chłopiec:

- Może ja spróbuje. Jestem najszybszy w klasie

Mokrawiec:

- Obawiam się, że nawet najszybszy z najszybszych chłopców nie dogoni Wietrzyka

Chlapek:

-   A ja chyba wiem, kto mógłby to zrobić! Chodźmy. Musimy wrócić do Wiedźmy Baby.

Wiedźma Baba:

-    Widzę, że Mokrawiec wam coś nie za bardzo pomógł.

Chlapek

-   Wiedżmo Babo, czy mogłabyś na chwilę spuścić z łańcucha psa Psikusia. Wiem, jak może odpracować swoje przewinienie. Niech pogoni wietrzyka.

Wiedźma Baba:

-   Ha! To bardzo dobry pomysł. Niech więc biega.

(Uwalnia Psikusia)

Chłopiec:

-    Zobacz jak piesek biega! Ppopędził jak błyskawica. Dalej piesku, goń Wietrzyka.

(Psikuś w postaci psa biega i szczeka)

AKT III

Bajarz:

-    Oba stwory Psikuś i Wietrzyk biegały dzień cały po lesie siejąc zamęt i płosząc zwierzynę. Jednak efekty tej gonitwy miały być wkrótce widoczne. Pod wieczór nad lasem zebrały się wielkie ciemne chmury i zaczął  z nich padać rzęsisty deszcz. 

(odgłos burzy, szum wiatru, odgłosy deszczu)

-  Chłopiec pożegnał się z Chlapkiem, gdyż musiał wracać do domu przed zmierzchem. W domu czekali już na niego zaniepokojeni rodzice. Obiecał jednak, że jutro wróci. Chlapek wgramolił się do swojej dziupli i zmęczony szybko zasnął. Rano obudził go radosny śpiew ptaków. Wyjrzał na polanę  i ku swej uciesze ujrzał jezioro pełne wody. 

Chlapek:

-  O o o! Jest jeziorko! Cudownie!

Chłopiec (wbiegając na scenę):

-  Hej! Hej! Jak tylko się obudziłem przybiegłem tu natychmiast. Tak się cieszę! Dobrze się spisał piesek Psikuś.

Wiedźma Baba:

-  No, wybaczam mu. Niech na powrót stanie się potworkiem.

Psikuś  (już w odmienionej postaci)

-  Ale jestem zmęczony tym bieganiem. Nie chce już być więcej psem. Mam dość tych wszystkich żartów. Idę odpocząć.

Wiedźma Baba:

-   Odpoczywaj, odpoczywaj! Będę miała czas na przygotowanie nowej uczty. Tym razem dopilnuje, żeby nie było w niej palącego ziela.

Chłopiec:

-   Wiedźmo Babo, czy mogę popluskać się w wodzie z Chlapkiem?

Wiedźma Baba:

-   Oczywiście! Widzisz Chlapku, z tego zdarzenia i ty masz pewną korzyść. Dowiedziałeś się wreszcie jakie jest twoje przeznaczenie. Nie jesteś stworzony do straszenia. Wręcz przeciwnie. Ty jesteś potworkiem od zabawy dla dzieci. Chłopiec to właśnie wyczuł. Idź i baw się z nim. Troszcz się zawsze o to by był uśmiechnięty i zadowolony.

Chlapek;

-   Wspaniale. Dziękuję ci Wiedźmo Babo za dobrą radę. (Do chłopca). No, to co, kto pierwszy do wody?

Bajarz:

-  Od tego czasu Chłopiec często spotykał się z Chlapkiem nad jeziorem. A kiedy wracał do domu i było mu smutno otwierał okno na las i słyszał wesołe ptasie trele (odgłosy ptaków). Zastanawiał się wtedy czy to ptaki śpiewają, czy Chlapek gra gdzieś nad jeziorem na swojej fujarce.

KURTYNA