HAIKU NA CZTERY PORY

-

 

HAIKU NA CZTERY PORY

 

Wiosna

Serce raduje

słońca blaskiem wzbudzony  

pąk co zakwita

 

Lato

Na tle błękitu

płynie chmurą opowieść

o błogim stanie

 

Jesień

W gamie kolorów

chłodnego ranka ściskam

ostatnie liście

 

Zima

Marzną mi dłonie

gdy nie trzymam nadziei

na wiosny promień

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

PIEŚŃ DO LUDOLFINY 3,141592653589

-
       3,      PI  EŚŃ DO LUDOLFINY   1                      1    Ludolfino! 4    Twa okrągłość mnie zachwyca, 1    Pi ęknie 5    rumienią się koła twego lica. 9    Gdzie nie spojrzę wokół szukam twych oczu Pi wnych blasku… 2    Pi szę wiersze, 6    gdyż umysł jakby utknął w potrzasku 5    próbując odkryć cię do końca, 3   nieskończony wy Pi s zachwytów 5    promieniem swym me serce trąca! 8    O Ludolfino, Pi erwszaś stała wśród mych Pi tagorejskich fascynacji, 9    i niechaj mnie kołami łamią, jeśli nie mam racji!
Czytaj więcej

GWIAZDKA W PRASOWEJ

-
  Sławomir Stawny     GWIAZDKA W PRASOWEJ   Spis treści:   Przebudzenie Spotkanie Dwójka Ekipa Helter skelter Alicja Piątek ,,Prasowa” Gwiazdka w ,,Prasowej”   Ławeczka   Z powrotem do szkoły   Park Wilsona   Erwin. Opowieść pierwsza   Medżik   Erwin. Opowieść druga   Kris   Nazajutrz   Nowy rok   Chudy   Po wszystkim   Opowieść Wojtka         1.        Przebudzenie   Obudziłem się nagle w nocy. Gwałtowne przebudzenie, jakby ktoś mnie czymś przestraszył. Budzik jeszcze nie dzwonił, więc musiało być przed szóstą. Spojrzałem w kierunku okna, za którym panowała wszechogarniająca ciemność zacierająca granicę między snem a jawą. Jasne poranki odeszły już niestety wraz ze wspomnieniem lata. Nadciągająca jesień najbardziej przeraża mnie tą swoją postępującą ciemnością. Zazdrosna pora roku okrada ranne niebo z promieni wschodzącego słońca, które dają nadzieję i siłę do wstania każdemu budzącemu się z koszmarnego snu. Tej jasnoś
Czytaj więcej

ŻYWA PAMIĘĆ MIEJSCA

-
  ŻYWA PAMIĘĆ MIEJSCA   Elektroniczny zegar na koronie stadionu zaczął wyświetlać pięćdziesiątą ósmą minutę. Gebura z połowy boiska właśnie posłał piłkę do przedzierającego się przez francuską obronę Juskowiaka. Ten główką podał sobie piłkę na prawą nogę i ruszył prosto na bramkarza. Niebiesko-biały, falujący tłum zerwał się z ławek i zaniósł wielkim okrzykiem dudniącym po całym stadionie. Waldemar w tym momencie przymknął z lubością oczy i delikatnie się uśmiechnął. Doskonale wiedział, co za chwilę nastąpi. Andrzej Juskowiak niezbyt mocnym strzałem z prawej nogi przechytrzył bramkarza Pascala Omleta, który za bardzo wysunął się z bramki do przodu. Stadion zaryczał w ekstatycznej euforii: GOOOL!!! Na tablicy pod napisem GOSPODARZE wyświetliła się cyfra 3. Po drugiej stronie dwukropka nadal była jedynka dla gości. Francuzi mieli nietęgie miny, zwłaszcza ten pajac Eric Cantona. A ten widok cieszył Waldemara najbardziej. Tym się napawał, zaciągał jak łykiem świeżego powietrza w gór
Czytaj więcej