NA SNU ZACHODZIE

-

NA SNU ZACHODZIE 


Czy zdarzyć się może ze snu wyrwany,

tak utęskniony, wyłoniony z lasu

krajobraz ciszy pragnieniem wołany,

w drodze, na szlaku zaklętego czasu?

 

Pośpiechem tu tylko jest tętent koni, 

gwizdem zerwanych w łąk bezkres szeroki,

z puszczy wiatr dziki grzywy ich goni,

galop pył wzbija w podniebne obłoki.

 

Odcienie słońca to godzin pomiary,

na polu siano zachodem się mieni,

wkrada się cicho wieczór bladoszary,

tworząc swój leśny teatr światłocieni.

 

                                                            

Pamięci pobytu na rancho Komarówka 25 sierpnia 2015 r.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

PIEŚŃ DO LUDOLFINY 3,141592653589

-
       3,      PI  EŚŃ DO LUDOLFINY   1                      1    Ludolfino! 4    Twa okrągłość mnie zachwyca, 1    Pi ęknie 5    rumienią się koła twego lica. 9    Gdzie nie spojrzę wokół szukam twych oczu Pi wnych blasku… 2    Pi szę wiersze, 6    gdyż umysł jakby utknął w potrzasku 5    próbując odkryć cię do końca, 3   nieskończony wy Pi s zachwytów 5    promieniem swym me serce trąca! 8    O Ludolfino, Pi erwszaś stała wśród mych Pi tagorejskich fascynacji, 9    i niechaj mnie kołami łamią, jeśli nie mam racji!
Czytaj więcej

GWIAZDKA W PRASOWEJ

-
  Sławomir Stawny     GWIAZDKA W PRASOWEJ   Spis treści:   Przebudzenie Spotkanie Dwójka Ekipa Helter skelter Alicja Piątek ,,Prasowa” Gwiazdka w ,,Prasowej”   Ławeczka   Z powrotem do szkoły   Park Wilsona   Erwin. Opowieść pierwsza   Medżik   Erwin. Opowieść druga   Kris   Nazajutrz   Nowy rok   Chudy   Po wszystkim   Opowieść Wojtka         1.        Przebudzenie   Obudziłem się nagle w nocy. Gwałtowne przebudzenie, jakby ktoś mnie czymś przestraszył. Budzik jeszcze nie dzwonił, więc musiało być przed szóstą. Spojrzałem w kierunku okna, za którym panowała wszechogarniająca ciemność zacierająca granicę między snem a jawą. Jasne poranki odeszły już niestety wraz ze wspomnieniem lata. Nadciągająca jesień najbardziej przeraża mnie tą swoją postępującą ciemnością. Zazdrosna pora roku okrada ranne niebo z promieni wschodzącego słońca, które dają nadzieję i siłę do wstania każdemu budzącemu się z koszmarnego snu. Tej jasnoś
Czytaj więcej

ŻYWA PAMIĘĆ MIEJSCA

-
  ŻYWA PAMIĘĆ MIEJSCA   Elektroniczny zegar na koronie stadionu zaczął wyświetlać pięćdziesiątą ósmą minutę. Gebura z połowy boiska właśnie posłał piłkę do przedzierającego się przez francuską obronę Juskowiaka. Ten główką podał sobie piłkę na prawą nogę i ruszył prosto na bramkarza. Niebiesko-biały, falujący tłum zerwał się z ławek i zaniósł wielkim okrzykiem dudniącym po całym stadionie. Waldemar w tym momencie przymknął z lubością oczy i delikatnie się uśmiechnął. Doskonale wiedział, co za chwilę nastąpi. Andrzej Juskowiak niezbyt mocnym strzałem z prawej nogi przechytrzył bramkarza Pascala Omleta, który za bardzo wysunął się z bramki do przodu. Stadion zaryczał w ekstatycznej euforii: GOOOL!!! Na tablicy pod napisem GOSPODARZE wyświetliła się cyfra 3. Po drugiej stronie dwukropka nadal była jedynka dla gości. Francuzi mieli nietęgie miny, zwłaszcza ten pajac Eric Cantona. A ten widok cieszył Waldemara najbardziej. Tym się napawał, zaciągał jak łykiem świeżego powietrza w gór
Czytaj więcej