PIEŚŃ DO LUDOLFINY 3,141592653589

-

 

    3,    PI EŚŃ DO LUDOLFINY

 

1                  1   Ludolfino!

4   Twa okrągłość mnie zachwyca,

1   Pięknie

5   rumienią się koła twego lica.

9   Gdzie nie spojrzę wokół szukam twych oczu Piwnych blasku…

2   Piszę wiersze,

6   gdyż umysł jakby utknął w potrzasku

5   próbując odkryć cię do końca,

3   nieskończony wyPis zachwytów

5   promieniem swym me serce trąca!

8   O Ludolfino, Pierwszaś stała wśród mych Pitagorejskich fascynacji,

9   i niechaj mnie kołami łamią, jeśli nie mam racji!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

PRZESKOK

-
  PRZESKOK 2.0     1.   - Przepraszam, że przeszkadzam panie prezydencie, ale goście oczekują już w Oranżerii Chopina. Zejdzie pan osobiście, czy woli pan, żebym przełączyła na tryb wizyjny? Perfekcyjna jak zwykle Lena ukazała się w nienagannym, błękitnym kostiumie na którym próżno byłoby szukać najmniejszego zagniecenia. Strój doskonale komponował się z kolorem jej oczu. Natomiast bordowa apaszka na smukłej szyi dodawała idealnemu wizerunkowi nieco pikanterii. Sekretarka wykonała delikatny skłon głową i zastygła w oczekiwaniu na odpowiedź. Prezydent Lee Ho-Badursky zrobił kwaśną minę i odwrócił się od niej wolno na swym ergonomicznym, dopasowującym się nieustannie do sylwetki ciała fotelu. Spojrzał z nostalgią w głęboką dal przez panoramiczną, przejrzystą ścianę. Z poddasza zabytkowego budynku magistratu przy Placu Kolegiackim roztaczał się urokliwy widok na dachy niedawno pieczołowicie odnowionych kamieniczek ze Skansenu Architektonicznego na Starym Rynku. Dachówki pokr
Czytaj więcej

ŻYWA PAMIĘĆ MIEJSCA

-
  ŻYWA PAMIĘĆ MIEJSCA   Elektroniczny zegar na koronie stadionu zaczął wyświetlać pięćdziesiątą ósmą minutę. Gebura z połowy boiska właśnie posłał piłkę do przedzierającego się przez francuską obronę Juskowiaka. Ten główką podał sobie piłkę na prawą nogę i ruszył prosto na bramkarza. Niebiesko-biały, falujący tłum zerwał się z ławek i zaniósł wielkim okrzykiem dudniącym po całym stadionie. Waldemar w tym momencie przymknął z lubością oczy i delikatnie się uśmiechnął. Doskonale wiedział, co za chwilę nastąpi. Andrzej Juskowiak niezbyt mocnym strzałem z prawej nogi przechytrzył bramkarza Pascala Omleta, który za bardzo wysunął się z bramki do przodu. Stadion zaryczał w ekstatycznej euforii: GOOOL!!! Na tablicy pod napisem GOSPODARZE wyświetliła się cyfra 3. Po drugiej stronie dwukropka nadal była jedynka dla gości. Francuzi mieli nietęgie miny, zwłaszcza ten pajac Eric Cantona. A ten widok cieszył Waldemara najbardziej. Tym się napawał, zaciągał jak łykiem świeżego powietrza w gór
Czytaj więcej