Pan Książka pisze

WIERA, NADIA i MIŁOŚĆ  Szkolna sztuka teatralna w trzech aktach  Obsada: Wiera Nadja Ludmiła (Miłka) Akt I Stół w pokoju. Przy stole siedzą   Nadja i Ludmiła. Obie ubrane w ciepłe swetry. Ludmiła czyta gazetę. Na stole stoi dzbanuszek i trzy filiżanki. Nadja - Ludmiłko, siostro moja, co tam piszą w gazetach? Miłka (przerzucając strony gazety) - Nadal nic, nic. O i tu też nic. Nadja - Naprawdę nic? Tracę już nadzieję. Ona chyba nigdy nie przyjdzie. Wciąż jest tak zimno. Miłka - Wiem droga Nadju. To oczekiwanie jest bardzo męczące i coraz trudniejsze do zniesienia. To wszystko trwa zbyt długo, ale ty nie trać nadziei. Nie ty Nadju! Ona wkrótce przyjdzie. Czuję to własnym sercem. Nadja - To dlaczego nic o niej nie piszą w gazetach? Może się coś stało? Sama dobrze wiesz Miłko ile jest niebezpieczeństw na świecie, ile wypadków, nieszczęśliwych zdarzeń… Miłka - Zawsze jest tak samo, moja droga siostro. Kiedy ona się spóźnia jesteśmy zaniepokojone

GROSZEK POZNAJE ŚWIAT Bajka dla najmłodszych Na początku Na początku był Groszek. Samiutki i malutki zupełnie jak... pojedyncze ziarenko groszku. Po prostu Maluszek. Kiedy rozglądał się dookoła wszystko było większe od niego. Trawa przypominała szumiący las, kwiaty ogromne drzewa, a polne kamienie niebotyczne góry. Dla Groszka wszystko, co go otaczało było nowe, piękne i kolorowe. Dlatego niczego się nie bał i wszystkiego był ciekaw. Potrafił się zachwycać. Budził się kiedy wstawało Słonko i wyruszał przed siebie, żeby jak najwięcej tego dnia poznać. A kiedy dzień miał się ku zachodowi czuł się już tak senny, że mówił Słonku ,,dobranoc” i kład się spać. Miał całkiem miłe legowisko na mchu pod wielkim grzybem. Cykanie świerszczy kołysało go do snu. Czasami tuż przed zaśnięciem widział na niebie bielutki Księżyc w otoczeniu lśniących gwiazd. To był jego świat. Groszek i chmury Mały Groszek dziwił się wielkim chmurom, które wolno sunęły po niebie. Każda miała inny kształt i nie było dwóch